Monokloramin, genellikle içme suyunun dezenfeksiyonu için serbest klora alternatif olarak kullanılan bir dezenfektandır. Bunun nedeni, monokloraminin serbest klordan daha az DBP oluşturmasıdır.
Su endüstrisinde kullanılan kloramin terimi; monokloramin, dikloramin ve trikloramin gibi klorla amonyak tepkimesinden oluşabilen üç ana bileşiği ifade eder. Monokloramin hedef dezenfektan olsa da kloraminasyon yeterli şekilde kontrol edilmediğinde doğal amonyak içeren klorlu yeraltı suyu sistemlerinde ve klorlu atık su çıkış sularında diğer istenmeyen bileşikler bulunabilir. Kloraminlerin tek bir maddeyi değil, bir grup bileşiği ifade ettiğini unutmamak önemlidir. Bu grubu, düşük ila sıfır dezenfeksiyon gücü sağlayan organik kloraminlerden ayırt etmek için "inorganik kloraminler" teknik adıyla tanımlayabiliriz. Genel olarak kloraminlerin, amonyak içeren suya sürekli olarak klor eklendiğinde, sırasıyla önce monokloramin, sonra dikloramin ve son olarak da trikloramin oluşturduğu bilinmektedir. Ancak klorlu suya amonyak eklendiğinde bu proses tersine döner. Kloraminasyon prosesi çok karmaşıktır ve verimli kontrol için çok daha kapsamlı bir izleme gerektirir.
Kloraminasyonun amacı, diğer kloraminlerden kaçınarak tam bir monokloramin oluşumudur. 5:1 Cl 2:N kütle oranının, dikloramin oluşumundan (tat ve koku sorunları) kaçınarak tepkimeye girmemiş amonyağı en aza indirerek ve aşağı akıştaki biyofilm ve nitrifikasyonu kontrol ederek optimal bir kimyasal besleme oranı olduğu bulunmuştur.
Brom, iyot, ozon, klor dioksit ve bazı metaller gibi diğer oksidanlar veya hidrojen peroksit çeşitli koşullarda DPD ile tepkimeye girebilir ve yanlış pozitif sonuçlara neden olabilir. En yaygın etkileşim, numunenin potasyum iyodür ve sodyum arsenit ile arıtılmasıyla düzeltilebilen oksitlenmiş mangandır. Toplam klor için 3 dakikalık tepkime süresi boyunca güneş ışığı DPD indikatörü ile tepkimeye girebilir (dış mekanda test ediyorsanız tepkime süresi boyunca numuneyi kapalı tutun).
Düşük klor aralıklarında, çözünmüş oksijen özellikle doğrudan güneş ışığında girişim oluşturabilir. Ultra düşük aralık (ULR) yöntemi, bir kolorimetre veya spektrofotometrede kullanılıyorsa deiyonize su kullanan kör reaktif değerinin belirlendiğini ve numunenin analiz sonuçlarından çıkarıldığını doğrulayın. Cihazı sıfırlamak ve numune konsantrasyonunu okumak için aynı numune hücresini kullanmak da iyi bir fikirdir. Bu, yalnızca sıfır ile okuma hücresi arasındaki optik farklılıklardan kaynaklanabilecek tüm etkileri önler.
DPD kimyasalı yerine Hach yöntemi 10241'de kullanılan serbest klorlu indofenol kimyasalını kullanmanın birkaç nedeni vardır:
- Serbest klor için DPD kolorimetrik ve hem DPD hem amperometrik titrasyon yöntemleri ile girişime geçen mangan ve diğer oksidanların bulunduğu serbest bakiye klor seviyelerinin tayin edilmesi. İçme suyu, klorlu içme suyu, yüzme havuzu suyu ve arıtılmış atık su çıkışlarında kullanım.
- Kloraminlerin bulunduğu serbest klor tayini (su numunesinde serbest klor yaygın olmalıdır). Kloraminler DPD serbest klor göstergesiyle tepkimeye girer. Varlıkları, geliştirilen rengin stabil olmamasına ve zamanla yavaş yavaş artmasına neden olur. Girişim oranı; kloraminlerin konsantrasyonuna, yapılarına, pH değerine ve numunenin sıcaklığına bağlıdır. Bu da gerçek serbest klor değeri üzerindeki etkileşim seviyesinin tahmin edilmesini zorlaştırır.
Serbest klor için indofenol yöntemi, numunede bulunan serbest kloru hızla monokloramine dönüştürmek için serbest klorlu F reaktif çözeltisini kullanır. Ardından oluşan monokloramin, monokloramine özgü monokloramin F reaktifi ile tayin edilir. Mangan, diğer kloraminler ve klorlu organik aminler, monoklorür F reaktifi ile tepkimeye girmez ve bu nedenle serbest klor tayinine müdahale etmez. Orijinal numunede bulunan monokloramini kompanse etmek için monoklorür F kör numune kullanılır.
Kloraminasyon kullanan sistemlerde toplam klor, genellikle klor kasıtlı olarak amonyakla tepkimeye girdiğinde ölçülür. Toplam klor, serbest klor ve inorganik kloraminin toplamıdır. Klor seviyeleri bir düzenleyici kuruluşa bildirilecekse hangi klor (serbest veya toplam) formunun ölçüleceğini ve analiz için hangi yöntemin kullanılacağını teyit etmeniz önerilir.
Serbest klor, genellikle suda yeterli dezenfektan bulunup bulunmadığını tespit etmek üzere dezenfeksiyon için klor gazı veya sodyum hipoklorit kullanan içme suyu sistemlerinde ölçülür. İçme suyundaki genel serbest bakiye klor seviyeleri 0,2 - 2,0 mg/l Cl 2 olup giriş noktasında (POE) 4,0 mg/l değerine kadar çıkabilir. Klor seviyeleri bir düzenleyici kuruluşa bildirilecekse hangi klor (serbest veya toplam) formunun ölçüleceğini ve analiz için hangi yöntemin kullanılacağını teyit etmeniz önerilir.